کیبردفن

به در و دیوار میزنم گاهی مثل کسی که از درد به در و دیوار میزنه، روحم گاهی طوری طغیان میکنه که ازم کارای عجیب غریب سر میزنه!میدونم احمقانست، میدونم دوای دردم نه در و نه دیوار و نه اینطور کوبوندن، اما اشتباه میکنم مثل همه ی کسایی که میدونن دارن اشتباه میکنند دیشب خودمو بستم به تخت میدونستم این کارا بدتر میکنه حالمو میدونستم کبودی هایی که دردم رو بیشتر میکنند بخاطر همین اشتباهاست خواستم آرامشو به خودم برگردونم، مشکل درد نیست، مشکل نوع درد کشیدنه من نه این درد رو دوست دارن، نه خودم رو با این درد دوست دارم و نه این به درد و دیوار کوبوندنامو ذهنم سیاه بود و پر از ناامیدی، حتی پر از بدبینی همه چیزی که ازش میخواستم خوشبینی بود و امید، دریغ کرد! آئورلیانو، همه چیزی که از خودم انتظار دارم و از آیندم میخوام اینه که شاد و باانرژی باشم و پر از احساسات مثبت نمیدونم چه اتفاقی ممکنه بیفته و نمیدونم هر اتفاقی چه نتایجی خواهد داشت برام،  اما برای ذهنم آرامش و خوشبینی و برای قبلی پاکی و امید میخوام.... حالا با درد یا بی درد،  توی شرایط ظاهری خوب یا شرایط ظاهری غیر مطلوب برای زندگیم عشق میخوام، عشقی که به وسعت همه ی دنیا باسه عشقی که توش حل بشه همه ی زندگیم ، امروز میرم، کمی ازین دلتنگی ها و دردش کم میشه، دردهای جدید جاشو میگیرن البته و دلتنگی های جدید که به این دلتنگی ترجیحشون نمیدم اما حتی دردهای جد کیبردفن...

راحت نیست با منطقت راهی رو بری که برای دلت سخته اما حقیقت اینه که اگه دلت با هر تصمیمی به نوعی آزار میبینه، پس باید راه منطقی رو‌ رفت حتی اگه در لحظه سخت تر باشه!

مدام هم امیدوار باشی که قبل ازینکه از اون راه به مقصد برسی، کسی سراغ دلتو بگیرو و بکشونتت به راه دل! 

اما حالا میدونی که دل نباید بست به دنیا، به هیچ چیز دنیا

که مقصد مشخصه و راه، راهِ تو هست، تو به تنهایی و اگر قراره کسی بهت بپیونده هم باید همراه باشید که چیزی که اول و آخر مهمه و اصل هست و فرع راه هست و مقصد.....

کیبردفن...